Başkan Kadir Özdemir, küçükbaş havyan besicilerinin, koyun ve keçileri otlatabilecek mera bulamadıklarını, orman müdürlüğünce kesilen cezalardan ötürü hayvan varlığının gittikçe azaldığını ifade etti.

Birlik binasında Denizli Yörükleri Derneği Başkanı Yaşar Celal Ceylan’la beraber açıklamada bulunan Başkan Özdemir, Denizli’nin büyükşehir olmasının ardından mera alanlarının hazineye devredildiğini, Orman bölge müdürlüğünce pek çok alana da fidan dikiminin yapıldığını, bölgelerin çobanlara kapatıldığını, otlak bulamayan çobanların artık koyun keçi yetiştirmekten  vazgeçmeye başladıklarını, 2012’de 2 bin 680 besiciye ait 307 bin 777 koyun keçiye destek gelirken, geçen sene 2 bin 421 besiciye ait 246 bin 122 koyun keçiye destek verdiklerini, mera alanlarının kaybedilmeye devam edilmesi halinde, orman müdürlüklerinin fidan dikilen bölgeleri güncellemesinin gerektiği, 20 sene evvel dikilmiş olan fidanların hala haritalarda genç orman olarak görüldüğü, ağaçlara zarar veriliyor gerekçesi ile keçilerin  koyunların ormana sokulmadığı, Halbuki koyun ve keçilerin ormanlıklardaki yabancı otları yiyip temizlediğini, orman yangınları ile mücadeleye destek verdiğini, ormanın içerisinde devamlı çobanlar olacağından içinde olası yangınlara ilk müdahaleyi yapıp yangının büyümesini önlediklerini ve çobanların adeta ormanlara gözcülük ettiklerini ifade etti.

Meralarımızı geri verin

Başkan Özdemir, ülkede işlerin çobanlar açısından iyiye gitmediğini, Meraların yok olurken gittikçe ormana girişlerinde yasaklandığını, giren çobanlara da ormana hiçbir zarar verilmese de binlerce TL para cezalarının kesildiğini, bundan ötürü üye sayılarının gittikçe azaldığını bunlarla beraber 1941’de kabul edilen Çiftçi Malları Koruma Kanunu’nun hala geçerli olduğunu, Kanun maddesi içinde geçenlerin çobanlara zarar verdiğini ve bunların yeniden düzenlenmesi gerektiğini dile getirdi.

Yörükleri rahat bırakın

Türklerin yörük olduklarını, bunu da gurur ile her zaman her yerde söylediklerini vurgulayan Denizli Yörükleri Derneği Başkanı Yaşar Celal Ceylan’da, Yörüklük kültürünün kendi öz kültürleri olduğunu, asırlardır insanlarımızın hayvanları ile göçer hayatı yaşadıklarını, bu insanların göçlerinde kullanmış oldukları haritalarda yaklaşık 900 senelik geçmişin olduğunu, bazı mahalle muhtarlarının yörüklerin bölgelerinden geçişlerine izin vermemek için ellerinden geleni yaptıklarını, bazı muhtarların da ot parası altında yörüklerden para istediklerini, bunun kabul edilemez olduğunu, yörüklerin asla dağlardan indirilmemesi gerektiğini belirtti.