UMUDA DÖNÜŞ

​​-Hasan KALLİMCİ-

“Üç odası ve mutfağının yanı sıra bir de hayatı vardı bu evin. Hayat? Hayat: Şehirlilerin terasına benzer, evin çatısı altında, iki duvarlı bir salondu. Tüm odaların kapıları bu hayata açılırdı. Hayatın bahçeye bağlantısı, iki zıplayışla çıktığım beş basamaklı bir merdivenle sağlanıyordu. Özellikle yaz günlerinde oturulup kalkılan, yemek yenen, misafir ağırlanan, bütün odaların toplamı kadar geniş bir yaşam alanıydı burası. Adı üstünde, hayat buradaydı. Nisanla beraber hayattaki sedirlerin minderleri yerleştirilir, örtüleri örtülür, kanaviçe işlemeli beyaz kılıflar takılmış hasır yastıklar dayanırdı duvara. Ortaya kilim ve çullar serilir, duvar kenarlarının kapılardan ve sedirlerden arta kalanlarına da yer minderleri atılırdı. Misafir geldiğinde de hemen ilave hasır yastıklar getirilirdi yerdeki minderlere oturanlar için.”

Kızılcabölük’te hâlâ mevcut evlerden birinin “hayat” adlı bölümünün anlatıldığı satırlarla giriş yaptım. Bu satırları da, Abdülkadir Uslu’nun “Umuda Dönüş” adlı eserinde yer alan “Kırmızı Kırlangıç” adlı hikâyeden aldım. Umuda Dönüş, yazarın “Aydınlık Sineması”, “Kar Vakti” ve “Hüsnü Yusuf”la devam ettiği anı hikâyeler serisinin dördüncü kitabı.

Abdülkadir Uslu, öncekilerde olduğu gibi bu kitapta sunduğu hikâyelerde de da doğup büyüdüğü, bir dönem belediye başkanlığını yaparak hizmet ettiği köyü / kasabası / mahallesi Kızılcabölük’ü anlatıyor. Anılar anlatılırken, “hayat” örneğinde olduğu gibi, tasvirlerle bir dönemin –adeta- fotoğrafını çekerek “bize dair” ne varsa kalıcılığını sağlıyor. Kitapta dokuz hikâye yer almış. Biri bir sahil köyünden, biri Çökelez dağındaki köyümüz Sakızcılar’dan; onlar da bizi anlatıyor.

Uluslararası karikatür sanatçısı olarak ün yapan hemşerimiz A. Kadir Uslu, resimle uğraşıyor, fotoğraf sanatçısı, aynı zamanda bir araştırmacı yazar ve şair. Anı hikâyeler serinden üçüncü kitabını yayımladığında sordum:

-Karikatür, fotoğraf, resim, şiir, şimdi de hikâye… Hangisine daha meyillisin?

Tek kelimelik bir cevap verdi:

-Hikâye!

Umuda Dönüş, yerel anıların hikâyelerinin yer aldığı kitap. “Yerel” kelimesi verilen hizmetin büyüklüğünü gölgeliyor gibi görünse de bazıları farkında. Kitabın arka sayfalarında yer alan “Yazılanlardan” bölümünde, iyi bir okur olduğunu bildiğim Enver Gerdancıoğlu, anı hikâyelerle ilgili şöyle diyor:

“Edebiyat da bir milletin sözü ve yazılı kültürünün dışa vurumu olduğu için kültürdeki bu ilmik ilmik işleyiş burada da kendisini gösterir. Dolayısıyla evrensel bir edebî yapıt ortaya koymak istiyorsanız millî olanı anlatmanız gerek. Dostoyevski’nin eserlerinde sadece Rusya’yı anlatarak dünyaya mâl olması, bu bahse daima verilen güzel bir örnektir.”

Ufukta görünen o ki: Hikâyeleri kurgulaması, işleyişteki akıcılığı, tasvirleri, Türkçeye hâkimiyetiyle dikkatleri çeken Abdülkadir Uslu, daha pek çok kitaba imza atacak gibi. Kızılcabölük’ten çıkarak Denizli, Türkiye ve Türk dünyasını da anlatacak insanımıza.