Uslu, aldığı 1.lik ödülünün plaketinin eline ulaştığını belirtti ve “Başta Gülseren Akdaş başkanım olmak üzere emeği geçenlere, ödülü hikayemize layık görenlere teşekkür ediyorum.” Dedi.
Hikâyeden bir bölüm:
"...
Balık benden büyüktü. Dedem balığın kılıç gibi uzanan üst çenesinden tutmuş diğer balıkçı da kuyruk süzgecinden kucaklamıştı. Sırtı lacivert, yanları mavimsi, karnı beyaz olan büyük gözlü bu balığın üst çenesi bir kılıç gibi uzamıştı. Şaşkınlığımı fark eden dedem, gözüyle balığı işaret ederek:
-Kılıç balığı, dedi.
Düşürmemek için büyük gayret sarf ettikleri balığı kahveye kadar ağır aksak taşıdılar. Diğer balıkçının “Hazırladım.” dediği, bahçede yan yana getirilmiş iki masanın üzerine musalla taşına koyar gibi yatırdılar.
Alıcılar ve diğerleri balığın etrafını sarmış büyük bir şaşkınlıkla incelerken dedem de kenara çekilmiş onları izleyerek günün tadını çıkarıyordu. Alıcılardan birisi kamyonetinden alıp getirdiği şerit mezurayı göstererek:
-Ölçelim, dedi. Kılıcın kırık ucundan başladı kuyruk süzgecine kadar ölçtü:
-Vay be, tam tamına iki metre yirmi santim...
Dedem, ortaklarına seslendi:
-Hele kantara koyun da kaç kiloymuş bakalım.
İki balıkçı masanın üzerindeki kılıç balığını kavradılar, zor da olsa kantara yerleştirdiler. Dedem kantara iyice yaklaştı, ağırlığını okudu:
-Maşallah, maşallah... Kırk dört kilo iki yüz altmış gram.