Önergede Öztürk şu ifadeleri kullandı:
Engellilerle ilgili en güncel resmi rakamlar 2011 yılı TÜİK Nüfus ve Konut Araştırması verileridir. Buna göre Türkiye’de engellilerin yüzde 57,2’si kadındır. Türkiye’de engelli kadınlar ve kız çocukların eğitim, sağlık, istihdam, haklara erişim ve katılım durumuna odaklanan herhangi bir resmi istatistik ve analiz bulunmamaktadır.
Engelli kadınlara ve kız çocuklara yönelik toplumsal cinsiyet temelli şiddet ve ayrımcılığa ilişkin devlet kurumlarında herhangi bir derinlemesine çalışma olmadığı gibi, koruyucu önlemleri içeren bir politika da yoktur. Toplumsal cinsiyet temelli şiddetle mücadeleye dair yasal-koruyucu önlemler engelli kadınlar için de geçerlidir, ancak, engellilerin kendilerine özgü koşulları dikkate alan bir şiddetle mücadele planı devlet tarafından geliştirilmemiştir.
Devletimizin Engelli kadınlar ve kız çocukların insan haklarını koruyup geliştirmek ve onları güçlendirmek üzere sürdürülebilir politikalar ve eylem planları da bulunmamaktadır.
Ülkemizin taraf olduğu iki önemli Uluslararası sözleşmenin “Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi” (CEDAW) ve “Engellilerin Haklarına ilişkin Sözleşme” (CRPD) birbiriyle etkileşebileceği çalışmalar ne yazık ki yalnızca sivil toplum örgütleri tarafından yürütülmektedir.
TBMM’de 2009 yılında 5840 Sayılı Kadın Erkek fırsat eşitliği komisyonu kanunu ile kurulan daimi “Kadın Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu” (KEFEK) bugüne dek engelli kadınlara yönelik herhangi bir somut çalışma yapmamıştır. 2016 yılında KEFEK bünyesinde "Engelli Kadınlar ile engellilere bakmakta olan kişilerin sorunları ve çözüm önerileri konulu alt komisyon" kurulmuş ancak bu alt komisyon yaptığı başlangıç toplantısından sonra hiçbir faaliyet gerçekleştirmemiştir.
Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'na bağlı Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü'nün 2014 yılında yaptığı, ülke genelini kapsayan Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması'nda engelli kadınlar ve kız çocukları ile ilgili veriler ayrıca belirtilmemiştir.
“Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Ulusal Eylem Planı” (2016-2020)’nda engelli kadınlardan söz edilmiştir. Örneğin; engelli kadınlar ve kız çocukların hem özel alanda hem de kamusal alanda şiddet, yaralanma, suiistimal, ihmal, ihmalkâr davranış, kötü muamele veya sömürü gibi risklere daha açık olduğu belirtilmiş; engelli kadınları zorla dilendirmenin ekonomik şiddetin bir biçimi olduğu ifade edilmiş; engelli kadınların haklarını geliştirmeye yönelik önlem ve etkinliklere eylem planında yer verilmiştir.
Buna göre;
1- Türkiye’nin engelli haritası çıkarıldı mı?
2- Türkiye’de kaç tane engelli kadın var?
3- Engelli kadınlarla ilgili sosyal politikalarımızda ne gibi gelişmeler sağlandı?
4- Engellilere yönelik kamusal hizmetlerin tasarımında, uygulanmasında ve izlenmesinde toplumsal cinsiyet eşitliği gözetilmekte midir? Bunun için hangi göstergeler geliştirilmiştir?
5- Engelli kadınlara yönelik hak ihlallerini önlemek ve kadınları güçlendirmek için Devletimiz 2009 yılından bu yana hangi yasal önlemleri almıştır?
Bu yasal önlemleri “CRPD” Uluslararası Sözleşme ’ye dayandırmış mıdır?