Türkistan’da başlayan kuraklık ve kıtlıktan dolayı ecdadımız Türkistan’dan (Orta Asya) Anadolu’ya doğru göç etmeye başladıklarında yolda, önceden gidenlerin, sonradan gelenleri, sonradan gelenlerin önceden gidenleri tanıyabilmeleri için Türk Boylarının Aksakallı Beyleri gittikleri yerlerde yiğitlerin birbirleriyle olan iletişimin kopmaması ve gittikleri yerlerde birbirlerini tanımak maksadıyla ortak bir parolanın olması gerektiği fikrine varırlar.
Yine bir yaz günü Oğuz Beyleri çadırlarında oturup bu konuyu görüşürken hafiften yaz yağmuru yağmaya başlar.
Biraz yağdıktan sonra yağmur diner ve arkasından çok ihtişamlı bir gök kuşağı doğar.
Yaşlı aksakallılarımızdan birisi o ihtişamlı gökkuşağını fark eder ve “parolamız gökyüzündeki bu rengârenk gökkuşağının renkleri olsun” önerisini aksakallı meclisine sunar.
Öneri Oğuz Beyleri tarafından da uygun görülür ve parola gökkuşağındaki renkler olarak kabul edilir.
Aksakallılardan birisi parola olarak belirledikleri gökkuşağındaki renklere bir de anlam verilmesi gerektiğini söyler.
Aksakallı meclisinde oturan Oğuz Beyleri de gökkuşağındaki her renge Türk kültürünü ve Töresini de göz önüne alarak ortak bir kararla şu anlamları verirler:
Beyaz renk: Duruluk, sadelik ve temizlik barış
Yeşil renk: ağaç dikme, ormanı koruma, evren, doğa ve inanç
Mor renk: Hoşgörü, affedicilik, sevgi ve sonsuzluk,sadakat
Kırmızı renk: Türklük ve Bağımsızlık
Sarı renk: Devlet kurma, aş, iş, bolluk, bereket.
Sonra Oğuz hatunlarından gökkuşağında bulunan renklerden kumaşlar dokumaları istenir.
Hatunlar, renk renk keyfiye kumaşlarıni dokuyup hazır ederler.
Oğuz Beyleri tarafından bu kumaşlar göç eden yiğitlere, Türk boylarına verilir.
Bu mirası Oğuz boyları çadırlarının başına gerekse boyunlarında asırlar boyu taşırlar.
Yüzyıllar süren göç müddetince, yolda birbirlerinin bu renklerden yapılan keyfiyeleri omuzlarda gören karındaşlar, karşılaşmada keyif verir.
Yörük Türkmenlerin birbirlerini tanımaya vesile olan keyfiyeyi bir kültür olarak asırlardır yaşar ve yaşatırlar dağıtırlar.
Selam olsun atalarımızın yolundan gidenlere...
Selam olsun onların bıraktıkları mirasa sahip çıkanlara...
Selam olsun Yörük, Türkmenlere…
Türk demek, Türkçe ve Türk kültürüdür.
Ne mutlu Türküm diyene!
Osman İncecik