Ya bir kaza haberi veya Cinayet, salgın hastalıklar, Zorunlu olarak ağzımıza taktığımız maskeler yaşadığımız şehrin havası rahat solumayı ve nefes almanın ne kadar kıymetli olduğunun bizlere anlattı.
En çokta günümüzün ve bizleri olumsuz yönde etkileyen küresel ısınmalar, iklim krizleri, yüksek enflasyon, artan pahalılık, birde bunlar yetmiyormuş gibi masum insanların öldürüldüğü katliam gibi savaşlar, yangınlar, dünyamızı kasıp kavuran ekonomik enflasyon artması, göçlerin başlaması gibi durumlar bizlerin psikolojisini ister istemez bozuyor.
Eski günleri, yaşantılarımızı arar ve özler olduk. Ne güzeldi eskiden, İnternet sosyal medya, cep telefonları yoktu. huzur mutluluk vardı. Komşuluk tatlı sohbetler vardı. Oysa şimdi gelişen teknoloji ile birlikte değiştirilmeye çalışan yaşamlarımız, bozulmaya yüz tutan iklim şartları insan ilişkilerimiz, tamamen yok olmaya çalışılıyor. Ve aklıma gelen ilk soru şu oluyor. Dünyamız mı bozuluyor. Yoksa biz insanlar mı?
Eskiden büyüklerimize saygı vardı, sevgi vardı. Baba sofraya oturmadan kimse yemeğe başlamazdı. Kimse büyüklerinin önünde bacak bacak üstüne atıp oturamazdı. Sigara içilmezdi. Oysa şimdilerde Bozulan düzenle birlikte, kimsenin kimseye saygısı, sevgisi, güveni kalmıyor.
İnsanlar da Evliliklerde aranan saygı sevgi güven yerini günlük macera arayışlarına bırakıyor. Eskiden erkekler bayanlara evlilik teklifi yapardı şimdi ise bayanlar erkeklere evlilik teklifi yapıyor. Uzun süreli evlilikler yerini günlük ilişkilere bırakıyor. Bu nedenle insan ilişkilerinde dürüstlük samimiyet ve inanç kalmıyor. Nerden nereye? Sistem değişiyor. Değişen düzen ile birlikte, insan ömrü kısalıyor, dengesiz ve düzensiz beslenme ile birlikte hastalıklar ve kalp krizleri riski çoğalıyor.
Kimse bu durumların önüne geçemiyor. Ve kaderimize adeta boyun eğiyoruz. Sanki hepimiz birer sınavdan geçiyoruz. Daha neler yaşayacağız acaba.? diye düşünerek bizlere bir çok soruyu beraberinde getiriyor.
Gülten Abacı / Almanya'dan yazıyor...