3 Mayıs, Türkçülüğün 1944'de tabutluklara sığdırılmak istenmesinden çok öte anlamı olan bir gündür.
"3 Mayıs Milli Şuurun ayaklanmasıdır" der Nihâl Atsız.
Bu şuurun ayağa kalkışı, 5 bin yıllık Türk tarihinde dönem dönem hep olmuştur. Yani dünya, tarih boyunca Türk'ün nice 3 Mayıs'larına tanıklık etmiştir.
Nevruz'da Ergenekon'dan çıkan Türk, milli şuuruna kuşanmış yeniden tarihe adımını atmıştır.
Kürşad, 40 Çerisi ile yine bu şuurla Çin sarayını basmıştır.
Bilge Kağan, Türk'ün milli şuurunu Orhun Abideleri ile taşa değil, aslında tarihe kazımıştır.
Sultan Alparslan da, bu milli şuurla Anadolu'yu Türk'e vatan kılmıştır.
Sultan Fatih'i "ya ben İstanbul'u alacağım, ya İstanbul beni" dedirten de yine Türk'ün milli şuurudur.
Yedi düvele "Çanakkale’yi Geçilmez" kılan da bu şuurdur.
Bir obadan çıkarak üç hilali üç kıtaya hakim kılan Osman Bey’in kurduğu Cihan Devletinin köklerindeki şuur işte budur.
Bu şuurdur, Gazi Mustafa Kemal Paşa'yı Samsun'a çıkartan, Milli Mücadele ateşini tutuşturan, tüm yokluk ve imkansızlıklara rağmen Türk'ü zafere götüren.
Türk beklenendir.
Bu nedenle Türkçülük, salt üstünlük iddiasına dayanan kaba bir kavmiyetçilik değil, tüm dünya mazlumlarının sorumluluğunu omzunda taşıma iddiasının adıdır.
Türkçülük, "Vatan, Millet, Bayrak ve Ezan" için candan ve canandan vazgeçebilen Serdengeçtilerin davasıdır.
Bu vesileyle, o acı günleri bizzat yaşayan Başbuğ Alparslan Türkeş ve dava arkadaşlarını minnetle, rahmetle yad ediyorum.
3 Mayıs Milliyetçiler Günümüz kutlu olsun.