Hz. Davut (Allah'ın (c.c.) selamı üzerine olsun) kürsü üzerine oturmuş Zebur okurken gözleri yerde sürünen kırmızı bir kurda ilişir ve içinden 

''Acaba Allah'ın (c.c.) bu kurdu yaratmaktan muradı ne olaki'' diye düşünür.Bunun üzerine Allah'ın (c.c.) izni ile dile gelenkurt Ona şöyle der:

          ''Ey Allah'ın Resulü! Her gün gündüzleri bin kere ( subhanallahi velhamdülillahi ve lailahe illellahu vallahu ekber )''Allah (C.C.)' yı noksanlıklarının her türlüsünden tenzih ederim,hamnd O'na mahsustur.O'ndan başka ilah yoktur.Allah en büyüktür'' demeyi Allah bana ilham etti.

          ''Geceleri ise yine bin kere (Allahümme salli ala seyyidina Muhammedin innebiyyil (ümmiyi) ve ala alihi ve sahbihi ve sellem) ''Allah'ım! Ümmi olan Efendimiz Muhammd'e O'nun soyundan gelenlere ve O'nun sahabelerine rahmet ve selam eyle'' dememi ilham etti.Sen zikrederken neler söylüyorsun banada bildirde istifade edeyim''

          Bu sözleri işiten Hazreti Davud (A.S) kırmızı kurdu küçümsediğine pişman olur,Allah'tan (c.c) korkarak O'na tövbe eder ve dergahına sığınır.

Kıssanın özü,kimse böbürlenmesin,takva olarak kimin kimden üstün olduğunu bilen sadece HAK TEALADIR...

İnsan olarak bize düşen,İnsana gereken saygıyı göstermek,her olandan nasibimizce feyz almaktır...