Sevgili Dostlar,

Sosyal medyada bir fotoğraf paylaşılmış.

Fotoğrafta bir keser, bir rende ve bir testere resmi var.

Keserin yanında “Hayatta keser gibi olma, hep bana, hep bana..” yazıyor.

Rendenin yanında “Hayatta rende gibi de olma, hep sana, hep sana..” yazıyor

Rendenin yanında ise “Olacaksan testere ol, bir bana bir sana..” yazıyor

O güne kadar çoğumuz bu araçları görmüş ve kullanmışızdır ama bunu bu tanımlarda olduğu gibi düşünmemişizdir.

Bu sözleri okuyunca aklıma bir deyim geldi.

Deyim şöyle: “Nalıncı keseri gibi kendine yontmak”

Bu deyim genelde “Tüm hareketlerinde devamlı olarak kendi çıkarlarını gözetecek şekilde davranmak.” Diye açıklanır.

Burada yeri gelmişken ‘nalın’ ne demek onu da açıklayalım.

Yaşı benim yaşta olanlar çok iyi bilseler de yeni nesil bunları pek bilmezler.

Nalın: Hamam gibi tabanı ıslak olan yerlerde giyilen, üstü tasmalı, tabanı dört beş parmak yüksekliğinde ağaçtan yapılmış bir çeşit terlik. Daha alçak olan ve altı yüksekçe ökçeli ayakkabıya benzeyenine de takunya denir.

Bu kadar ön bilgiden sonra gelelim esas anlatacaklarıma. Hepimizin hayatında böyle kendi menfaatini ön planda tutan, yapılan işte hep aslan payını kendine ayıran kişiler olmuş ya da olanları görmüşüzdür.

Sevgili Dostlar,

Ben de kendi hayatımda gördüğüm böyle kişiler için uzun uzadıya yazmaktansa bir şiir ile seslenmek istedim. Rahmetli Abdurrahim Karakoç üstadın “Mektup yazdım Hasan’a, ha Hasan’a ha sana” deyişi gibi; bir şiir yazdım sözde, aslında anlayana özde diyerek sizi şiirle baş başa bırakıyorum.

VUR KESERİ YONT KENDİNE

Sabah akşam hiç durmadan

Vur keseri yont kendine

Selam verip geç sormadan

Vur keseri yont kendine

Batır bize budakları

Al kendine çardakları

Sağlam tutup yardakları!

Vur keseri yont kendine

Kış girmeden bitti otlar

Yılkıdadır bizde atlar

Çoğalsın istersen yatlar

Vur keseri yont kendine

Senin evlat can parçası

Uşakların gözde hası

Boşalacakken kasası

Vur keseri yont kendine

Halil, razı ol payına

Güvenme emmi, dayına

Hakkı yerleştir yayına

Vur keseri yont kendine

HALİL MANUŞ