Şubat ayını en özel kılan belki de 14’ ü. Sevgilileri hareketlendiren, sevdiğine sürpriz yapma telaşına düşüren, iki tarafı da içten içe beklentiye sürükleyen, aslında diğer günlerden hiçbir farkı olmayan, kendi şahsına münhasır bir gün işte 14 Şubat.

Âşık olmakla sevmek arasındaki farkı sormuşlar (?) Cevaplamış Şems: Senin baktığına herkes bakar; ama senin onda görebildiğini herkes göremez. Herkes âşık olabilir; ama hiç kimse senin gibi sevemez. Tek fark sensin. Seni özel kılan sevdiğin değil, sevgin…

Kimileri nikâh tarihini 14 Şubat’a ayarlayacak, kimileri sevdiğine güller yağdıracak, kimileri sevdiğinin adını havaya suya yazacak, kimileri maddi değeri yüksek hediyeler alacak, kimileri özel akşam yemeği tertipleyecek, kimileri ise bu günü içten içe hüzünle karşılayacak. Söz konusu aşk olunca ebetteki herkes üzerine düşeni naçizane yapacak. Gün bitecek ve sonra hayat yine kaldığı yerden rutinine dönecek. Olmalı mı peki böylesi anlamlı günler? Elbette olmalı. Elbette insanları motive edecek, aşka getirecek, güzellikler yapmaya teşvik edecek böylesi anlamlı günler olmalı. Fakat senede bir gün ile sınırlı kalmamalı. Yani en çok eziyeti layık gördüğümüz, tüm kahrımızı çekmek zorundaymışçasına her türlü kaprisi yaptığımız, sanki yeryüzünün tek sevilen adamı yâda kadını bizmişçesine ilişkiyi şımarıklıklarımız ile yıprattığımız, hatta abartıp karşımızdakini kendi doğrularımız ile boğduğumuz. Gülen yüzümüzü herkese, adapsızlığımızı ise en çok sevdiğimize sergilediğimiz. Yazması dahi güç ama o çok sevdiğimize, şiddeti hatta hatta canına kast etmeyi layık gördüğümüz kocaman bir yılı devirip tüm sevgimizi 14 Şubata saklayanımız varsa, emin olun yolunuz yanlış, algınız yanlış, sevginiz yanlış…

Nerde o eski aşklar, nerde o eski sevdalar diyenlerimiz çoğunluk. Peki, özleminde olduğumuz eskiyi niye yaşayamıyoruz artık? Adına mektup dediğimiz o küçücük kâğıda sığdırmaya çalıştığımız sevgiyi neden kocaman hayatlarımıza sığdıramaz olduk? Çünkü hepimiz sahteleştik. Çünkü bencilliklerimizin peşine düştük. Çünkü hepimiz bulunmaz birer Hint kumaşı olduk. Çünkü hepimiz bir başkası olmak için kendimizden geçtik. Ve çünkü hepimiz kendimizi daha çok sevmekten karşımızdakine verecek sevgi bulamadık.

Yolu sevgiden, saygıdan, samimiyetten ve adanmışlıktan geçen tüm sevgililere selam olsun.