‘Nasrettin hoca bir gün eşeğinin semerini bulamaz ve telaşlanır. Hemen köylüyü meydana toplar ve derki;
 

- Tez zamanda eşeğimin semeri buluna, yoksa bilirim ben yapacağımı!
 

Köylüyü alır bir korku. Hep bir elden aramaya koyulurlar semeri. Semeri bulup hocaya verirken sorar köylünün biri.
 

-Hocam; semeri bulamazsanız bilirim ben yapacağımı demiştin ya, ya bulamasaydık ne yapardın o vakit?  Hoca köylünün bu sorusuna güler ve der ki;
 

-Evime gidip yenisini yapacaktım :))
 

Yaşadığımız çağın en büyük gereği elbette teknoloji kullanımı, özellikle de eğitim kurumlarında. O halde bu konuda atılacak adım eğitim öğretimin çehresini köklü şekilde değiştirmeliydi. Türk Milli Eğitimi hazırladığı proje ile küresel ölçekte yeni bir döneme adım atmalı, eğitimdeki konumları köklü bir şekilde değiştirmeliydi. Hatta bu proje Dünyaya örnek olmalı, Fatih Sultan Mehmet’in İstanbul’u fethederek son verdiği karanlık çağ gibi, ülkemizi eğitimdeki geri çağdan yeniçağa ulaştırmalıydı. Hazırlıklar tamamlandı ve 2012 yılında proje hayata geçti.
 

8 Milyar Lira bütçe ayrılan, Fırsatları Arttırma, Teknolojiyi İyileştirme Hareketi (FATİH) projesi bol ışıklı cümleler ve alkış kıyamet büyük bir açılışla girdi hayatımıza. Yapılan hazırlıklar sonrasında 42 Bin okuldaki 570 Bin dersliğe akıllı tahta, diz üstü bilgisayar, tablet, projeksiyon cihazı, internet bağlantısı ve çok amaçlı yazıcı ve akıllı tahta sağlanacaktı.
 

 Hedef okullardaki bilgisayar laboratuarlarına bağlı olan teknoloji kullanımını okul genelinde tüm sınıflarda kullanılır hale getirmek. Kara tahtayı tarihe gömerek akıllı tahta çağına imza atmaktı. Ders kitapları yerine, e- kitap kavramını eğitim dünyasına yerleştirerek, öğrencilerin işlenen konuları akıllı tahtadan kendi bilgisayarlarına aktarmasını sağlamak. Yani kısacası sınıfları birer teknoloji merkezi haline getirmekti. Fatih projesinin açılışından itibaren, ülke olarak teknolojinin zirvesindeydik artık.
 

Yıl oldu 2018 ve bakın teknoloji bize ne kattı, ya da biz teknoloji kullanımında hangi duruma geldik?
 

Türkiye genelinde hedeflenen sayıda akıllı tahta ve tablet temini sağlanamadı. Aynı okulda eğitim alan çocuklara tablet dağıtımında devamlılık sağlanamadığı için e-kitap da hedeflenen başarı sağlanamadı. Akıllı tahta ağır internet ağı sebebiyle aktif olarak kullanılamadı ve her ders konusuna yönelik yapılması planlanan konu yüklemeleri ne yazık ki yeterli olamadı. Konular yüklenmiş olsa dahi sistematik hatalar nedeniyle akıllı tahtalar hız kaybına uğradı ve dersleri sürükleyemedi. Öğretmenler de, ders konuları ile ilgili konuları flaş ortamında hazırlayıp akıllı tahta aracılığı ile sunmakta buldu çözümü. Yani bir projeksiyon üzerinden ve öğretmenin ön hazırlığı ile zaten öğrenciye aktarılan ders sunumu, flaş akıllı tahtaya takılınca daha teknolojik oldu. Akıllı tahtaların garanti süresi doldu ve tahtalar birer birer arıza vermeye başladı. Vaktiyle tasarımdaki hatalı bağlantılar sebebi ile yaşanan bir arıza ana kartın değişimine sebep olduğu için tamiri için istenen ücret Bin lirayı zorladı. Okullara da arızaları tespit edip, nereden sağlayacağını bilemediği bir kaynakla tamir ettirmek kaldı.
 

Bu proje tasarlanırken, arıza vereceği günler de hesap edilerek, MEB tarafından gerekli önlemler alınmalı ve yaz dönemi il müdürlükleri tarafından belirlenen servisler okullardaki akıllı tahta arızalarını gidermeli ve eğitim öğretime hazır hale getirmeliydi. Okulları arızalı tahtalar ve bu tahtaların tamir ücretini temin kaosuna itmemeliydi.
 

İnsanoğlunun hayal kurması olumlu bir zihin özelliği elbette. Hatta çocukluk ve ergenlik döneminde hayal kurmak zihin geliştirici bir durum. Kurulan hayaller motive edici bile olabilir genç ve çocuk yaştaki bireyleri. Sorun; hayal kurmak asıl yapılacakların yani gerçeklerin önüne geçince başlıyor. Bireyleri ve toplumu gerçeklerden uzaklaştıran zihinsel bağımlılık halini almış ise ülke büyük bir hastalığın pençesindedir diyorum.