Yıldırım Tuğrul sadece ve yalnızca soyadının hatırından, "rahmetlinin emaneti!" anlayışından sonuna kadar yararlandı.
Şahsiyetinin hiçbir artısı yoktu.
 
 
 
1997'de babasının vefatı üzerine MHP'ye Genel Başkan adayı oldu. MHP Genel Başkanlığını, Ülkücülüğü babasının 'malı' ve kendisine 'hak miras' olduğunu düşünüyordu! Öyle olmadığını, MHP delegesi, Devlet Bahçeli'yi Genel Başkanlığa seçerek gösterdi. Bu delege kararını, o günden beri hazmedemedi! Kinini içinde tuttu! Besledi, büyüttü!
 
Kendisini soyadının hatırına partiye davet eden, 3 dönemdir MHP vekili olmasını sağlayan, Genel Başkan Yardımcısı olarak yanında görevlendiren Bahçeli'den intikam alacağı günü bekledi! 'İntikam soğuk yenen bir yemektir.', değil miydi!
 
MHP tam da, AKP'yi 13 yıldır işbirliği yaptığı HDP/PKK ile aynı karede yakaladığı fotoğrafı, 1 Kasım seçimleri öncesi seçmenin gözüne sokup, seçmenin doğru karar vermesi sağlayacak ortamı oluşturmuştu! AKP hiçbir inkarla, yalanla, iftirayla kurtulamayacağı şekilde suçüstü halindeydi! Bu defa kurtulması imkansızdı!
 
Yıldırım Tuğrul Parti kararına rağmen gitti o karenin içine gönüllü olarak girdi! Bu duhul, AKP için gemisini okyanusta batırmış kaptana 'can simidi!' idi! AKP'nin SOS çağrılarına verilmiş, hayata döndürme değerinde bir yardımdı. Tuğrul, MHP'nin yakaladığı büyük fırsatın heba edilmesini sağladı. AKP'ye 'can suyu!' oldu.
 
Tuğrul, 18 yıl önce, babasının 'malı!' saydığı genel başkanlığı elinden aldığına inandığı, Bahçeli'ye karşı içinde büyüttüğü kinin intikamını alma zamanının geldiğine karar verdi. Ülkücüleri, MHP'lileri yüzüstü bıraktı. AKP/HDP/PKK saflarına geçti!
 
Yıldırım Tuğrul, intikamını aldı ama sahibolduğu her şeyin kaynağı olan soyadını aldığı babasının kemiklerini sızlattı! MHP'lileri üzdü! Türk Milletinin, MHP ile, gayrımilli unsurlara karşı kazanabilecek duruma geldiği bir seçimi riskli pozisyona soktu!
 
Tuğrul, daha önce DYP'den aday olduğunda, "babası rahmetlinin hatırına" benden ona destek isteyen, rahmetli babasıyla hareketi başlatan büyüklerime 'red!' cevabı verdiğim için bana gönül koyan o kadim, abide insanların hayatta kalanlarına da bir utanç daha yaşattı!
 
Kendisi hiç utanmıyor!
Hiç sıkılmıyor!
Hatır, gönül bilmiyor!
Ülkücü olmadığı için 'ülkücülüğe yakışıyor mu?' sorusunu sormuyorum bile!
 
Menfaatlerinin peşine takılıp AKP/HDP koalisyonuna 3. ortak oldu! Vebali de, günahı da kendisine aittir! Geride bıraktıklarına atacağı tek iftira yoktur!
 
Rahmetlinin taşınması çok zor ve ağır olan, zaman zaman da utandırıcı emanetine sahibolmak mesuliyetinden, külfetinden bizi kurtarmıştır!
 
Bir yandan üzülüyor, bir yandan da derin bir 'oh be!' diyoruz!
 
Kurtulduk!