15 Nisan 1978 MHP’nin Ecevit İktidarına karşı düzenlediği Ankara Büyük Yürüyüşü'ne katılmak için geceden yollara düşmüştük. Sabaha karşı Ankara Mamak'a ulaşmıştık. Yollarda gördüğümüz, bizi gururlandıran içleri Ülkücü dolu yüzlerce otobüsün ya önümüzde, ya da arkamızda durdurulduğunu gördük. Sanki Ankara Ülkücülerin kendisini fethetmesini bekler gibi önümüzde öylece duruyordu ama biz kapısında bekletiliyorduk! Polis barikat kurmuş, Ülkücüleri Ankara'ya sokmuyordu!

Kararlıydık, girecektik, girerdik! O gece bizi hiçbir kuvvet durduramazdı!

Tam o sırada Rahmetli Gün Sazak geldi. "Ülküdaşlarım hoş geldiniz. Çok beklemeyeceksiniz. Ecevit'e de, İçişleri Bakanı'na da, Emniyet Müdürüne de bildirildi, ya yolumuzu açacaklar gireceğiz, ya da tepeleyip geçeceğiz. Yarım saat içinde ne olacaksa olur. Sizler dinlenin." dedi, arkamızdaki bir gruba doğru yöneldi, gitti... O’nun kararlılığı, sonuçtan emin ifadesi çok etkileyiciydi.

Yarım saat sona Ankara'nın kapıları bize açılmıştı...

15 Nisan sabahı da, Türk siyasi tarihinin en büyük, etkileri bakımından en kapsamlı yürüyüşü başlamıştı. Yürüyüşün hitamında da, Başbuğ Türkeş 'şükür secdesi' yapmıştı...

Rahmetli Gün Sazak Bir Ülkücüde olması gereken bütün hasletlere sahipti... Örnek dava adamıydı. Dürüstlüğün sembolüydü.

Eşinin gözleri önünde, 27 mayıs 1980 salı akşamı saat 21 .00 de iki komünist militanın kahpece saldırısı sonunda, başından bir, karnından iki kurşunla vurularak şehit edildi.

Hakk rahmet ede. Mekânı cennet ola..