‘’Seni çöpe atacağım, poşete yazık ‘’ diyor Serdar ORTAÇ bir şarkısında. Bir naylon poşet deyip geçmeyin. Bir tanesi nelere kadir bir bilseniz? Dünya üzerideki uygarlık hareketlerinden biridir poşet kullanımı. Bizde son derece uygar bir ülke olduğumuz için 1980 yılından itibaren ülkemizde naylon poşet kullanımına başladık. Dünya üzerinde ki kullanımı ise 1982 yılında yaygınlaştı. Birileri araştırmış ve Dünyada yıllık ortalama poşet kullanım miktarının 500 milyar ile 1 trilyon arasında olduğunu ortaya koymuş. Kendi ellerimizle sebep olduğumuz çevre kirliliğinden şikâyetçi olmayanımız yoktur. Asıl sorun çevre kirliliği değil, biz şikâyetçi olmayı seviyoruz. İşte bu nedenle önce kirletiyoruz sonrada şikâyet ediyoruz.

 

Naylon poşetlerin doğadaki imhası tamamen mümkün değil. Karada 800, denizde ise 400 yıl gibi uzun bir zaman sonrasında yok olmaya başladığı belirtiliyor. Bu vahim durumun farkında olan Meksika ve Hindistan’ da poşet kullanımı tamamen yasak. Almanya, İsviçre, Hollanda ve Norveç’te ise plastik poşetler ücretle satılıyor.
 

Naylon poşetlerin çevre kirliliği dışında birde sağlığımız üzerindeki zararlara dikkat çekiliyor. Özellikle kanser vakalarındaki artışı naylon poşet kullanımına bağlayanlar bile var. İçtiğimiz hazır suyun günlerce beklediği küçük büyük plastik saklama şişeler, bebeklerin ağzına avunsun diye verilen plastik emzikler, mutfaklarımızda her daim kullandığımız plastik saklama kaplarımız, piknik aşkına yaptığımız en sağlıklı yiyecekleri yediğimiz plastik tabak ve türevleri, köyden kente doğal yiyecekleri doldurup ulaştırdığımız plastik bidonlar, birde kıştan yaza yazdan kışa ulaştırdığımız yöresel turşular reçeller, market raflarında günlerce haftalarca hatta aylarca naylon paketler içinde bekleyen hazır gıdalar ve daha neler neler … Yaşam kaynağımız olan besin zincirimizi yavaş yavaş zahire çeviren plastik ürünler fazlaca yerleşmiş durumda hayatımıza ve çıkarabilmemizde 25 kuruş vermekten çok daha zor görünüyor.
 

Mademki amaç doğa ve insan sağlığını korumak, poşetleri ücretli yapmak yerine kâğıt poşet dönemine geçilebilirdi. Pet şişe üretimi tamamen sonlandırılıp, cam şişe kullanımı gerçekleştirilebilirdi. Para ile poşet satmak yerine, tamamen ortadan kaldırılıp herkes file kullanımına teşvik edilebilirdi. Yapılan işler samimiyet kokmadığı sürece, akla mantığa uymadığı sürece beden sağlığımızı koruyamayacağı gibi akıl ve ruh sağlığımızı olumsuz etkileyecektir. Mademki poşetler artık ücretli, azıcıkta kalitesi arttırılabilirdi. Böylece Poşete koyduğumuz ürünler, kolay delinen poşetlerden sağa sola saçılmadan evimize ulaşabilirdi. Kelimelerin ağızdan bir çırpıda çıktığı gibi kolayca olmuyor her değişimi hayata uyarlamak. Alt yapısı oluşturulmadan, yasaklandı demek yeterlimidir? Vatandaşa artı çözüm yolları sunulmadan, yok edilenin yerine daha iyisi getirilmeden başarıya ulaşıldığı nerede görülmüş. Canım Türkiye’mde görülemeyeceği kesin J Lütfen aklımızla dalga geçmeyin.