Koskoca bir asır geçti üstünden: Son sözü baştan söyleyelim; belki unuttuk sananlar vardır, boşuna heveslenmesinler; vatanın her karışında 1919 un ruhuyla ve şuuruyla dipdiriyiz. Ne işgalcileri, ne aynı topraklarda yaşayıp bizi arkamızdan vuranları, ne de işgalcilerle işbirliği yapan mütareke hainlerini unuttuk.

Koskoca bir asır geçti üstünden: Kanlarıyla bayrağa renk, canlarıyla Türk devletine yepyeni bir can veren serdengeçtilerin bedenleri toprak olsa da bize bıraktıkları toprak hala “vatan” ve “vatan kalacak” ahdimiz var, hükmümüz budur.

Koskoca bir asır geçti üstünden: Bu gün yine gördüm önümden geçen gençlerin gözünde; çakmak çakmaktı bakışları. Sanki yine gelirlerse, yine geldikleri gibi giderler diyorlardı.

Koskoca bir asır geçti üstünden: Yüreğim kıpır kıpır. Mustafa Kemal’i bekliyorum Samsun rıhtımında, ardım sıra ulu bir imparatorluğun viranesi, Anadolu’m yangın yeri. Ben ise yeni ümitler büyütüyorum, doğacak güneş baharı getirecek biliyorum.

“Ya istiklal ya ölüm” diyerek yola çıkacağız birazdan. Erzurum’a, Ankara’ya İzmir’e müjdeler uçurun, dillerinde memleket türküleri beklesinler bizi. Mete’nin, Kürşat’ın, Alparslan’ın, Fatih’in sevdası, Yunusça nefeslerin duası var yanımızda. Şahin Bey’e, Yörük Ali Efe’ye, Fatma Seher Hanım’a haber edin, mavzeri ellerinden bırakmasınlar sakın. Söyleyin İngiliz’e, Ermeni’ye, Yunan’a; kimin memleketini pay ediyorlarmış görecekler. Yine dağları yırtıp düşmanı önümüze katacağız. Başkomutanın emredecek “Ordular ilk hedefiniz Akdeniz’dir…” diye, biz atlarımızı kanatlandırırcasına zafere koşacağız. Biliyorum. Kim bilir kaç defa yaşadım bunu… Türküm ben, tarihi ben yazdım; biliyorum. Buradan geleceğe not düşün: Bir asır değil, bin asır geçse üstünden, hüküm değişmeyecek. Yine ordularımı yok etseniz, yine ayağıma prangalar vursanız, zincirleri kırar hesabınızı bozarım ben.

Bazen bir on dokuz mayıs şafağıdır beklediğim, bazen bir tuğ kalkması tanrı dağından… Öldüm sandığınızda yeniden doğarım.