Bir Cuma vakti, cemaat tek tük camiye girmekte…

Meşhur İmam Abdurrezzak Hoca da kürsüde…

Hz. Hızır (AS) ihtiyarlar arasında onlardan biri gibi bir köşeye oturuyor. Kürsüde imam sohbete başlıyor, çok feyizli bir sohbet oluyor.

Hz. Hızır (AS)’ın yanına kırklarında bir adam gelip oturuyor. Cami yavaş yavaş dolmakta…

Adam bir müddet sonra uyuklar bir vaziyette sallanıyor, ha uyudu ha uyuyacak… Hızır (AS), adamı dürtüyor:

Bu sohbet kaçmaz, uyuyacaksın, der. Adam: Uyumam, beni rahat bırak, diye cevap verir. Hızır (AS) ses etmez, ancak sohbet de çok feyizlidir.

Adam ha uyudu ha uyuyacak bir durumdayken, Hz. Hızır (AS) bir daha dürterek:

Uyuyacaksın dedim, der.

Adam:

Ben de sana uyumam, beni rahat bırak dedim, der ve ekler:

"Biz feyzimizi Abdurrezzak’tan değil, Rezzak olan Allah’tan alıyoruz. Rahat bırak beni, yoksa senin Hızır olduğunu söylersem bu cemaatten yakanı zor kurtarırsın…"

Hızır (AS) susar ve gözlerini kapatır, boynunu büker, Allah’a yönelerek:

Ya Rabbi! Bu nasıl iştir? Bu kulun benim kim olduğumu nereden bildi? Bu nasıl iştir, bendeki listede bu zatın adı yok!

Cenab-ı Hakk, lisan-ı münasiple cevap verir:

Ya Hızır! Sana verdiğim liste, beni sevenlerin listesidir. Bir de bende liste var ki, o da benim sevdiklerimin listesidir.

Evet, doğrudur, bir Allah’ı sevenler vardır, bir de Allah’ın sevdikleri…

Bir Allah’a yakın olanlar vardır, bir de Allah’ın yakın oldukları…

Bir ihlasa erenler vardır, bir de ihlasa erdirilenler…

Bir Allah’tan razı olanlar vardır, bir de Allah’ın razı oldukları…

.Rabbim razı olduğu kulum dediği kullarından eylesin inşallah amin