Çocuklar, duygu ve düşünüş biçimlerinin yanı sıra yetişkinlerle olan sorunlarını resimlerine yansıtıyor. Çocuk, sözel iletişimi gelişmiş olsa dahi dile getirmek istemediklerini çizgilerle anlatıyor. Çocuk ve gençlik psikolojisi alanındaki duayen isimlerden Prof. Dr. Haluk Yavuzer, Çamlıca Çocuk Akademi ve Yıldız Teknik Üniversitesi işbirliği ile düzenlenen Etkili Öğretmen Etkili Çocuk konulu I. Okul Öncesi Eğitim Sempozyumu’nda, çocuk resimlerindeki derin mesajlar hakkında önemli bilgiler verdi.

“Küçücük bir figür o çocuğun özgüveni ile ilgili bize bilgi verebilir. Sözgelimi kocaman kâğıdın içinde küçücük bir yer tutan insan figürü. Bu çocuklar gerçekten özgüveni zayıf olan çocuklardır. Başkalarıyla ilişkilerinin bir ölçütü olarak resim önem taşır. Yani aile üyeleriyle kendisini resmederken çocuk aile üyeleriyle kendisi arasına bir gökdelen çizebilir. Aile bireyleriyle kendisi arasına bir ağaç çizebilir. Bu, iletişimin kopuk olduğunu, yetersiz olduğunu bize anlatır. Kağıdın bir tarafına aile çiz talimatı verilmiştir; ailenin tüm bireylerini çizerken babasına yer kalmadı diye kağıdın arkasında yer vermiştir. Bunlar bizim için son derece önemli. Anneyle babanın arasında iletişim yok ağaç var. Bu resimde ağır bir travma geçirmiş çocuğu görüyorum. Kendisini teknede açılırken resmediyor, ailenin diğer bireyleri kumsaldaysa. Anne, baba ve kardeşiyle kendi arasına bir sandalye koyuyorsa. Bunların hepsi iletişim kopukluğunu anlatıyor.

Kıbrıs’ta dokuz yaşındaki bir çocuğa aile resmi yap dediğimde bir kolu kesik baba resmi yaptı. Babanın o kolunun kesik olmasının nedeni o koluyla çocuğu dövüyor olmasıydı. Aynı babayı asansöre hapsetti ve elleriyle kulağını kapattırdı. 9-10 yaşlarında bir kız çocuğu, baba hapiste. Çocuk kendisini demir parmaklıkların arkasında resmetmiş. Bu da hapiste olan babanın çocuğa getirdiği hüzün. Seçilen renkler olumsuz; siyah ve kahverengi. Çocuk kendisini de siyah çizmiş. Çocuk resimlerinin gelişim aşamalarına baktığımız zaman 2-4 yaş arasında karalama dönemini görüyoruz. Bundan sonra 4-7 yaş arasında

şema öncesi dönemi görüyoruz. Ondan sonra şematik dönemini görüyoruz. Ben bu döneme kadar çok memnunum. Çocuk doğallığını yansıtıyor, ayakkabının birini kırmızı diğerini yeşil yapıyor. Değerli öğretmenler karışma. Reele çekme ‘papatya kadar insan boyu olmaz’ diyor öğretmenim, deme. Özgürlüğünü yaşasın. Basmakalıpçılığı ben şiddetle reddediyorum. Nasıl olsa çocuk gerçekçilik boyutuna geldiği andan itibaren reel boyuta da renklere de uyacaktır. Bırakın gökyüzü pembe olsun. Çocuk bu yaşta bunun keyfini çıkarsın. Bırakın çocuk doğal halde hissettiklerini yansıtsın. Ona sadece konuyu verin ya da vermeyin. İstediğin bir konuyu işle de diyebilirsiniz. Bana bir aile resmi yap da diyebilirsiniz ama lütfen orantı ve renk konusunda rehberlik yapmayın.