Gribal hastalıklar kadar bayağılaşmış ve alışılmış bir hal aldı depresyon ve devamında gelen cinnet halleri. Her gün izler olduk birbirine sebepli sebepsiz saldıran, yaralayan, hayatlara sebep olan insanların dramını. Bu dram sadece kişiyle sınırlı kalmıyor ve yakın çevresi başta olmak üzere, tüm topluma olumsuz yansıyor ne yazık ki. Hayatın normal zannettiğimiz akışı içinde, çok da normal olmayan kayıplar bunlar. Strese ve yaşamın zorluklarına dayanma derecesi, her kişide farklıdır. Kimi ilk karşılaştığında yenik düşerken, kimi birkaç badire sonra yenilgiyi kabul ediyor zorluklar karşısında. Sorunlar karşısındaki drencimiz kadar, sorunların boyutu, tekrarı ve sebebi çok önemli. Bir ülke düşünün; ev hanımı mutsuz, çalışanı mutsuz, çocuğu mutsuz, yaşlısı mutsuz. Gençleri ise yarınlarından umutsuz… Gelişim adı altında yapılan ve bitmek bilmeyen uygulamalar var sonucunun;

 *Varacağı nokta yeterince hesap edilmeyen

*Eksileri artılarından fazla olan

*Geleceğe dair ışık tutmak yerine, geçmişi tekrar ettiren

*Korku politikasının ağır bastığı

*Torpil fikrinin olmazsa olmaz boyutlara ulaştığı

*Güven duygusunun yerle bir olduğu

*Benim adamım zihniyetinin hâkim olduğu

*Her gelen günün, geçen günleri arattığı

*Tüm olumsuzlukların kanıksandığı

*iyi bir durum yaşandığında, hayırlara yorulan

*Boşananların evli kalanlardan daha fazla olduğu

*Sokağa , yuvalara terk edilen çocukların arttığı

*Psikolojik ilaç tüketiminin çok küçük yaşlara kadar ilerlediği

*Bağırmanın ve şiddetin, sorunları çözme aracı zannedildiği

* Oysaki ilerleyen teknolojiye inat, insanlığın günden güne tükendiği

*İnsanlardaki ben duygusunun tavan yaptığı

*Çalışmak yerine, çalıp çırpmanın hak görüldüğü noktalara ulaşan

*İşsiz olanların sayısızlaştığı, işi olanlarında sürekli mobbinge maruz kaldığı

*Depresyon hapı ile asıl yutturulanın haksızlık ezilmişlik çaresizlik olduğu…  Sanki hepimizin biraz payı var bu olumsuz gidişatta. Evimde haber dahi izlemiyorum, çünkü moralim bozuluyor diyerek kulağını ve gölünü ülke gerçeğine kapatanlar. Siyasetle ilgilenmiyorum, çünkü siyaseti sevmiyorum diyerek, kendince tarafsız duruş sergileyip ülke yangınından korunacağını zannedenler. Ya da düşüncesizce, takım tutar gibi siyasi parti tutan kör akıllar.  Nasıl olsa beni her şartta destekleyen bir kitleye sahibim algısını oluşturduğumuz,  siyasi parti olmanın ötesinde farklı projelere hizmet edenlerin ekmeğine yağ sürenlerimiz. İşi elinden alınan, maddi sıkıntılara haps edilen ve bunalıma sürüklenen insanların vebali hepimizin. Doğruları bildiğimiz halde, susarak kaçarak ya da yanında durmayı tercih ederek destek verdiğimiz her yanlışlığın korkağıyız demektir.