Türkiye tarımda kendi kendine yeten bir ülke iken, ihtiyaçlarımızı karşılamayı geçtik, kendi kendini bitiren ülke olmaya doğru gidiyoruz. Hiçbir iktidar tarımını, çiftçisini, üreten kesimleri bu kadar hafife alıp yokuş aşağı bir sona doğru sürüklememiştir. Dünyanın hiçbir yerinde hasat vakti buğday ithalat vergisini sıfırlama kararı verilmemiştir. Bu karar çiftçinin, üreticinin sonunu getirmektir. 

Şimdiye kadar hiçbir iktidar hububattan geçinen milyonlarca nüfusu bu kadar zor duruma sokmamıştır. Gelişmiş ülkelerde iktidarlar ihtiyaçlarına yönelik olarak 5’er-7’şer yıllık tarım bütçesi yaparken, rekolte oyunlarıyla üreticisini zor duruma sokmazken, bizde tarım destekleri bırakın ileriye dönük açıklanmayı, geride bıraktığımız dönemin destekleme rakamları bile yılan hikayesine döndü. Hiçbir zaman erken açıklanmadı, yeterli destek de verilmedi. Çiftçi her sene hasadını borçla kapatmak zorunda kalmıştır. Emek veren, bütün yıl boyunca gözü mahsulünde olan çiftçimiz borcun içinde yüzmeye başlamıştır. Çiftçimiz, o kadar emeğe rağmen borcunu borçla kapatmak durumuna gelmiştir.

Hasadı yarılamış, hatta bitirmiş bölgelerimiz var. Pazar ve maliyet sorununa çare bekleyen, kuraklık ve dolu afetiyle ürünü bu yaz zarar gören çiftçimiz, şimdi de akılalmaz, vatanseverliği sorgulanır bir buğday ithalatı kararıyla adeta burnundan soluyor. 

Hazirandan beri yılan hikayesine dönen destekleme rakamları hala bekleyişte. Bir Tarım Bakanını koltuğundan eden, yenisine ağız açtırmayan tarımsal desteklemeler inatla açıklanmazken, “bütçeye tarımsal destekleri yük gören” bakanlar tarımı bitirmenin eşiğindedir. Böyle giderse çiftçimiz tarlasını ekmeyecek, üretimden uzaklaşacaktır. Böylece sürekli tarım ürünü ithal eden bir ülkeye doğru gidiyoruz. 

Çiftçimiz destek beklerken destekleme rakamlarını açıklamayan, afetlerde üreticinin yanında yeterince durmayan hükümet, son ithalat kararıyla gerçek niyetini belli etmiştir: Siyasi iktidar tarımı dış pazarlara emanet etmiş; alınteriyle çalışan, her sene daha fazla borca giren çiftçiye ihanet etmiştir. 

Buğday ithalatı kararnamesinden bu yana İç Anadolu’dan Ege’ye buğdayda kilo başına 70-80 kuruş kayıp var, sahiplenen yok. Toprak Mahsulleri Ofisi buğday fiyatını kg.olarak 90 kuruş açıklamış, sonra da alımı durdurmuştur. Böyle destekleme mi olur? Kimi yerde çiftçi buğdayını satamazken Denizli'de ve ilçelerinde buğday 80 kuruşa satılmak zorunda bırakılmıştır, yani kayıp yarı yarıyadır ama dinleyen yok. 

İklim koşulları çiftçimize sürekli darbe vurmuş, rekolte kaybı oluşmuş ama duyan yok, gören yok. İktidar buğday destekleme primini arttırması ve alımı sürdürmesi gerekirken susmakta, buğday ithalatında gümrükleri sıfırlamakta, çiftçiyi ithal buğday karşısında ezilmeye mahkum etmektedir. 

Hasat zamanı çiftçiye atılacak en büyük kazık ithal buğdaya izin verilmesidir. Türk çiftçisini ithal ürün önünde eli boş bırakmak, zora sokmak vatanseverliği sorgulatır. Gelecek yılın destekleme primini açıklaması gerekenler, daha bu yılın desteklemesini açıklayamadı. Hala yetersiz mazot desteğiyle, havza bazlı ürün desteğiyle çiftçiyi şaşkın halde bırakanlar, üreticimizi girdi maliyetleri önünde çaresiz bırakmıştır. Yeni Tarım Bakanı Eşref Fakıbaba içi boş iyiniyet beyanlarını bırakmalı, koltuğundaki tebrikleri kabul etme mesaisini geçip ithalata dayalı tarıma son vererek, yerli ve milli bir tarım politikası için çalışmaya başlamalıdır. Yoksa kendi kendine yeten bir ülke değil, kendi kendini bitiren bir ülke konumuna geleceğiz. Böyle giderse, çiftçi iyice bitecek,tarlasını ve köyünü terk eden bir duruma gelecektir.