SAZINI ALDI GİTTİ
                                 

*Abdülkadir Uslu
Ülküye sevdalıydı bitmezdi kalpte sızı,
Ömrü kış ve hazandı, yoktu baharı yazı.
Ozan Arif ustaydı, ağırdı sözü sazı.
Sazını aldı gitti, sözü kaldı geride.

Hep bir hikmet aradı başına gelen zülde.
Bülbül idi şakıdı, dikeni gördü gülde.
Yandı bu alemde ne sevdalar kaldı külde.
Sazını aldı gitti, közü kaldı geride. 

Seni beni bilirdi, gözünde hiçti “beyler”,
Bildiğini söylerdi, ilgi dışıydı “şeyler”.
Dediği dedik idi, etkilemezdi “Ey!”ler
Sazını aldı gitti, özü kaldı geride.

Gönül diliydi dili, bilirdik sözü nece.
Çıktımıydı sahneye aydınlanırdı gece.
Susmazdı Ozan Arif, söze eklerdi hece.
Sazını aldı gitti, izi kaldı geride.

Kul Kadir çok gezindi Ozan Arif bağında.
“Deli”nin derdi çoktu karlar vardı dağında.
Yiğit gençler yürürdü solunda ve sağında.
Sazını aldı gitti, gizi kaldı geride.