Sayın Bilgenin Daha Önemli İşleri Var!..

Sayın Bilgenin Daha Önemli İşleri Var!..

Ülkücü hareket büyük buluşmalar istemiyor sizden; istiyorduk ama slogana döktüğünüzü görünce vazgeçtik bre!

A+A-

*** Bu mektup 14 yıl önce yazıldı... Faydasız olduğunu bile bile her Ramazan ayında yayınladım. Son üç yıldır ihmal etmiştim. Taşa okusam erirdi, ama ona etki etmedi. Ümitli olduğum için değil dünü hatırlamak için yayınlıyorum tekrar.***

KÜÇÜK BULUŞMALAR

Devletlü Efendim!

Bilirim seversiniz acılı şalgamı ve de yanında Ferdi’yi… Şalgam bu toprağın, bu havanın, bu suyun ürünüdür; kim sevmez ki? Ferdi ise kişilere, kültürlere bağlı bir tercihtir. Sizin Ferdi’niz olduğu gibi benim de bir türküm var Beğim!.. Ne zaman bir yerde kalabalık görsem atarım elimi kulağıma, uysa da söylerim o türküyü, uymasa da… Çok istedim ama başka bir türkü de belleyemedim.

Bozkır çocuklarının yanık türküsüdür benimki. Adı Ülkücü Harekettir... Erciyes Yaylasının kekik kokuları vardır içinde, Çukurovanın, insanı sarıp sarmalayan sıcaklığı vardır, Toros koyaklarında billur pınarların şen şırıltıları vardır…Nakaratlarında acılar tüter hep; akrebin kıskacında yoğrulmuş kaderlerin, Yusufiye zindanlarında kaybolan gençliklerin, darağaçlarında sallanan yiğitlerin koygun acıları bir üzerlik dumanı gibi tüter benim türkümde…

Oniki ayın onbiri sizin olsun Devletlüm!.. Onbir ayda Ferdi dinleyin siz, ama şu mübarek Ramazanda ve de bayramında genel merkezde gel bozkır çocuklarının yanık türküsünü çalalım, söyleyelim beraber… Billahi, çok yakışacak oraya, vallahi çok sevaba gireceksiniz, ayrıca ülkücü tabanla aranızdaki güven ve samimiyet bunalımını da giderecektir.

Bozkır çocuklarını sen bana sor Devletlüm! Yufka yüreklidir onlar, küçük şeylerle hemence sevinirler; hatta küçük şeylerle unuturlar büyük kırgınlıklarını. İçinde insani sıcaklık taşıyan küçücük şeyler, bazen tatlı bir tebessüm, bazen omuzlarına dokunan sıcak bir el alır götürür içlerinden her öfkeyi, her üzüntüyü, her sıkıntıyı… Hamuru çileyle yoğrulmuştur bozkır çocuklarının. Çilenin verdiği bir olgunluk durur yüzlerinde, hep hüzünlü olmanın verdiği bir sevinç beklentisi ışıldar gözlerinde.

Bre Devletlüm!.. Şu mübarek Ramazan ayında yanımıza hiç kimseyi almadan, gel beraber çat kapı girelim bir ülkücü şehidimizin yetimhanesine... Şöyle yere Anadolu usulü bağdaş kurup oturalım. Yetimimizin emaneti olan çocuklarının saçlarını bir ülküdaş sıcaklığı ile okşayın, başka hiç bir şeye gerek yok… Onlara aş vermeyin, iş vermeyin… Zaten iş istemeye utanırlar; onların yüreği bozkırın kavurucu sıcağında pişmiştir… Sadece yumuşak bir dokunuş, bir ağabey sıcaklığı, bir ülküdaş sevgisi… Bunlar ne büyük mükâfat olacak o yetimlerimiz için…

Ülkücü hareket büyük buluşmalar istemiyor sizden; istiyorduk ama slogana döktüğünüzü görünce vazgeçtik bre!..Çünkü artık biliyoruz ki sloganlar icraatların taahhüt senedi değil, elma şekeridir.

Şimdi desem ki size “Sağ yanınıza Ramiz Beyi alın, solunuza Tuğrul Beyi, Muhsin Bey teşkilat başkanımız olsun, Ali Güngör Bey de genel sekreteriniz… Men bilirem yüzünüzde buruşukluklar, alnınızda kırışıklıklar oluşacaktır hemen…

Çocukluğumuzda bisiklet isterdik babamızdan “bu yaz, bu yaz” derdi ama almazdı bir türlü ve biz de vazgeçerdik hep… Bisiklet sevdamız gibi büyük buluşma sevdamızdan da vazgeçtik. Ama küçük buluşma ları, şöyle minnacık buluşmaları isteme hakkımız yok mu?.. Biz bu gibi samimiyet görüntülerine hasretiz bre Devletlüm!

Küçük davranışlardan ne büyük, ne yüce manalar çıkartırız… Ve deriz ki mesela: Devlet Beğimiz ülkücü mazimize sahip çıkıyor, işte bak, bir şehidimizin hanesine misafir oldu, sofrasında tarhana çorbasına kaşık sallıyor… Şehidimizin emanetini dizine oturttu!.. İşte bak saçlarını okşuyor… Bu okşama ne demektir?.. Bu okşama şu demektir: Bizler büyük bir aileyiz, bizler ülkücü mazimizle, şehitlerimizle, gazilerimizle, Yusufiyelilerimizle gurur duyuyoruz Daha ne manalar yüklerdik biz o iftar sofrasına, siz bile şaşar kalırdınız. Biz saf Türkmeniz bre Devletlüm; gelin, bizden bu gibi küçücük şeyleri esirgemeyiniz.

Ramazan bayramının birinci ve ikinci günü sizin olsun Devletlüm, üçüncü günü bana verin, daha doğrusu benim söylediğim yanık türkünün güftesini yazan, bestesini yapan yiğitlere verin. Nasıl olacak bu iş? Anlatayım onu da:

İzmirde bir Saffet Çelik vardı Devletlüm… Şehit olduğu gün hanımı hamileydi, Saffetim bağrına basamadı oğlunu. Akrebin kıskacında yüreğini kızıl kurşunlar dağladı, İzmirli ülküdaşları cenaze taşımaktan nasırlaşmış omuzları ile girdiler salına. Saffetim toprağa verildi, sonra onun bedeni çürümeye yüz tuttuğunda bir oğlu dünyaya geldi. Ona da Saffet adı verildi!.. Yengem saçını süpürge etti, büyüttü ikinci Saffetimizi. Meral yengemiz gençti, evlenmeyi düşünebilirdi ama düşünmedi… Geçenlerde iş aramak için bir Saffet Çelik gelmiş Davut Haskırış'ın iş yerine… İkisi de birbirini tanımaz… Ama Yusufiye alpereni:

-Bre! demiş, benim bir can gönüldaşım vardı, adı, soyadı seninkinin aynısı. Nereden geldin.. İş istemenin sırası mı şimdi.. Acımı depreştirdin yıllar sonra.

Civan yiğidin gözlerinden yaşlar damlamış o an:

-Amca demiş, ben işte o Saffet Çelik’in oğluyum!.. Benim de adım Saffet Çelik!..

Davut bir sarılmış o an, bir sarılmış sıcacık… Gözleri bir pınar olmuş, kolları bir kartal kanadı, göğsü bir Ergenekon olmuş, yüreği yanık bir volkan… Dili tutulmuş Davut yiğidin Vay be Saffetim dermiş d, bir başka şeyi söyleyemezmiş.

Bayramın üçüncü günü genel merkeze işte o Saffet Çelikleri çağıralım Devletlüm… Bin kişiyse bin kişi, beş binse beşbin, onbinse onbin… Ankarada Saffet Çelikleri ve onların eli öpülesi analarını misafir etme işini siz bana bırakın. Ben Türkmen töresine göre Türkmen evlerine taksim ederim misafirlerimizi.

Bre Devletlüm!.. Şehit aileleri ile bayramlaşmaya ayıracağıımız bayramın üçüncü günü protokol işini de bana bırakın… 364 gün siz istediğinizi yapın, ne yaparsanız yapın ama o bir gün de benim olsun bre!.. Bak ne yapacağım o gün:

Karanfil Sokaktaki giriş kapısının hemen önüne Elazığdan Raif Ağa ve gakkoşlarını koyacağım… Raif Ağam misafir karşılama işinin erbabıdır. Raif Ağamın gönlü engin bir ova gibidir, Meral Bacımızı ve Saffetimizi öyle bir karşılar,gönüllerini öyle bir hoş eder ki…

Birinci katın düzlüğünde İzmir ekibini koyacağım. Sağ yanında Mehmet Onur Miman, sol yanında Mehmet Karanfil ile Musavat Dervişoğlu olacak orada. Bu üç yiğidin yürekleri sıcacıktır. Hele bir şehit ailesini görünce baharı görmüş bir serçe heyecanı ile tıp tıp atar kalpleri, bakışlarından güller saçılır, yüzlerinde şafak açılır. Raif Ağamın buyur ettiği Meral bacımızı ve Saffetimizi İzmir ekibi göğüslerine sımsıcak basacaklar ve ikinci kat merdivenini gösterecekler…

İkinci katın düzlüğüne Ankara Teşkilatını koyacağım… Ercan Koçu, Emin Kuruyu, İbrahim Çiftçiyi, Ercüment Gedikliyi… Bir göreceksin Devletlüm, Ankara Bozkurtları ile Saffet gardaşımızın emanetleri arasında öyle bir kucaklaşma olacak ki Ankara, Ankara olalı böyle bir kucaklaşma görmedi diye yazacak tarihler… Böyle mübarek bir buluşmanın bereketi ile Hacı Bayramı Veli hazretleri mezarından doğrulup Allahu Ekber diyecek.

Kusura bakmayın ama özel kaleminizi ve özel korumalarınıza o gün izin verin gitsinler; kimi kimden koruyacaklar bre?.. Özel Kalem masasına İhsan Barutçuyu oturtacağım, yanı başına da Yusuf Arpacık ve Erdem Karakoçu… Onlar ne acılara dayandı, bedenleri ne çilelere katlandı, onların çeliğine ne kor alevlerde su verildi Devletlüm!.. Bunu bir anlatmaya kalksam kırk gün kırk gece yetmez bana. Meral bacımız ve Saffetimiz özel kalem salonunda Mustafa Pehlivanoğlunun, Selçuk Duracıkın, Halil Esendağ ın, Recep Haşatlının yakınları ile karşılaşacaklar… Genç Saffetimiz onların ellerini hürmetle öpecek, Meral bacımız biliyorum tutamayacak kendini, yine acı acı nefes alıp verecek ve sonra höykürecek yeniden… Biliyorum İhsan Barutçu yiğit tutamayacak kendini, yüreğindeki acı hoyratla siyim siyim ağlayacak. Yunus Uzunun anasını gördüğünde Koca Yusuf deli bir öfkeyle kıvranacak, ne yapacağını şaşıracak. Sonra Erdem Reis tutup kolundan içeri alacak anamızı…

Şehit yakınlarına ilaveten Adanadan Kemalettin Koca ve Mehmet Emeçi, Malatyadan Abuzer Çalışkanı, Bursadan İsa Armağanı çağıracağım Devletlüm… Onlar bu altın neslin daha düne kadar kara zindanlarda çürüyen temsilcileri.

Bir de Avrupada sürgün kurtlarım var benim. Onları da unutmayacağım… Almanyadan Recep Küçükizsizi, Fransadan Mustafa Çakırı getirteceğim aman hoca ne yapıyorsun, bırak onları; af kapsamı dışında tuttuğum için bana kızgınlar diyeceksin biliyorum…Çünkü Mustafa gelir de kafası bozulursa ikimizi de döver… Ama bizi başkalarına dövdürmez Beğim!… Recep belki ikimize de söver ama başkalarını bize sövdürmez.

Devletlüm!.. Şehit aileleri, gazilerimiz, gül yüzlü yusufiye çerilerimizle yapacağımız bayramlaşma gününde makam odanızda gazilerimizi temsilen Muharrem Şemsek, Ahmet Kaleli ve Bünyamin Çiftçi yer alacak tekerlekli sandalyeleri ile… Misafirlerimizin bayramlarını önce onlar tebrik edecekler sonra siz Beğim… Meral bacımızın mübarek ellerini iki elinizle birden tutup huşu içinde öpeceksiniz.. Olur mu böyle şey, ben genel başkan olarak… diye bir düşünce sakın ha geçmesin içinizden… Aşireti beğ bağlar, beği de töre bağlar… Ülkücü töremiz bunun böyle olmasını gerektirir Beğim!.. Genç Saffetimizin elinizi öpmesinden sonra, kolundan tutup makam koltuğunuza götüreceksiniz, Saffetimizi oturtacaksınız oraya, bir yanında mübarek annesi, bir yanında siz ve kanatlarda Muharrem Reis, Ahmet Kaleli ve Bünyamin Çiftçi kardeşimiz… Böyle bir tablonun Ülkücü Hareketin yeni Ergenekonu olacağını bilen gazeteciler ellerinde fotoğraf makinaları ve kameralar ile hücum edecek içeriye. Çekilen her kareden birer adet ini bizzat imzalayıp adreslerine göndereceğiz Beğim!.. İşte bu fotoğrafı Ülkücü Hareketin kendilerine verdiği bir şefkat ve şeref madalyası olarak yıllar yılı saklayacaklardır…

Bizim nice Saffetimiz, nice Meral Bacımız var bre Devletlüm… Ben bir yazdım siz bin anlayın bunu… Herkes sımcak sarılırken, kucaklaşırken, ben de elimi atacağım kulağıma

bre Devletlüm, bozkır çocukların o yanık türküsünü ulu bir gümbürtü ile Ankaradan Karsa, Edirneye, Samsuna kadar dalga dalga yayacağım. Bizim kalpten kalbe giden yollarımız kapalı, damarlarımız tıkalı Devletlüm!.. Yeterince kan gitmiyor organlarımıza; bacaklarımız şişmiş, kaslarımız morarmış, artık taşımıyor gövdemizi…

İşte bunun için küçük buluşmalara ihtiyacımız var Beğim!.. Ne olur elma şekerleri ile kandırmayın bizi. Delege seferberliği gibi riskli ve yıpratıcı şeyleri niye denersiniz ki?.. Bizim gönül seferberliğine ihtiyacımız var bre Devletlüm!.. Şu mübarek günlerin yüzü suyu hürmetine, Rahmet-i Rahmandaki Başbuğ Türkeşin hatırası hürmetine, Galip Ağabeyin yazıları hürmetine, Türkmen Ağası Dündar Taşerin sohbetleri hürmetine, Gün Beğimin hizmetleri hürmetine, defnedilirken bile tabutundan kan damlayan Süleyman Özmenin kanı hürmetine, Recep Haşatlının canı hürmetine, cümle şehitlerimizin yakınlarını, gazilerimizi, mağdurlarımızı, toplayalım Ankaraya… Tatlı bir tebessüm, sıcak bir dokunuş hepsi o kadar…

Bisiklet istemiyoruz bre Devletlüm!.. Küçük buluşmalarda birleştir bizi…

ALPER AKSOY

Etiketler :

HABERE YORUM KAT

UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.